Uzak kaynak (arka plan gökada) ve (mercek) bükme kapasitesine sahip bir gözlemci arasında (örneğin, gökada kümesi) Konu dağılımı gösterir ışık kaynak olarak gözlemci doğru yayılıyor. Bu etkiyi yerçekimsel mercek olarak bilinir ve Albert Einstein'ın genel izafiyet teorisi öngörüleri biridir.

Rağmen Krest Chwolson alacak ilk baskı 1924'te etkisini tartışmak için varlık olarak etkisi daha yaygın olarak 1936 yılında konu daha ünlü bir makale yayımladı Einstein ile ilişkili.

Fritz Zwicky 1937 yılında etkisi galaksi kümeleri yerçekimsel lensler gibi hareket etmeye izin verebilir oturtulması. Bu değildi 1979 yılına kadar bu etkiyi sözde "ikiz QSO" SBS gözlem tarafından doğrulandı 0957 + 561.

Spacetime büyük bir nesne (örneğin, bir gökada kümesi veya bir kara delik) çevresinde kavisli ve dolayısıyla spacetime yayılan bir arka plan kaynağı (örneğin, bir gökada) gelen ışık ışınları eğildi. Mercek etkisi büyütmek ve arka plan kaynak görüntüyü deforme etmek.

Farklı olarak bir optik lens, en çok 'bükme' en yakın ve en az 'yerçekimsel mercek Merkez sağdaki itibaren bükme' oluşur. Sonuç olarak, bir çekimsel mercek odak bir çizgi ama yok tek odak noktası yerine vardır. Özgün ışık kaynağı büyük lensing nesnenin çevresinde bir halka olarak görünecektir (ışık) kaynağı, büyük lensing nesne ve gözlemci düz bir çizgide yalan söylersen . Eğer herhangi bir kayma gözlemci ark kesimi yerine göreceksiniz. Bu olay ilk Krest Chwolson St. Petersburg fizikçi tarafından 1924'te bahsedilen ve 1936 yılında Albert Einstein tarafından sayılabilir. Genellikle için denir edebiyat Einstein olarak halka, Chwolson kendini akı veya RADIUS halka görüntü ile endişelendirmiyor bu yana. Daha yaygın olarak, burada lensing kitle (gökada grupları ve kümeleri gibi) karmaşık ve küresel bir neden olmaz bozulma uzay-zaman, kaynak kısmi kemerler lens dağınık benzer. Gözlemci sonra aynı kaynaktan; sayı ve şekil bu kaynak, objektif ve gözlemci göreli konumları bağlı olarak birden çok çarpık görüntüleri ve lensing nesne yerçekimsel kuyusu şeklinde görebilirsiniz.