Genel olarak, dönem Biçimcilik sanat en önemli unsuru şekliyle, yani bu kritik pozisyon, o yapılan yol ve tamamen görsel yönüyle yerine anlatı içeriğini veya görünür dünya ile ilişkisi açıklanır. Bu nedenle resim, formalist bir eleştirmen sadece renk, çalışmaları, form, çizgi ve kompozisyon özellikleri üzerinde durulacak. Biçimcilik olarak kritik bir duruş İzlenimcilik ve benzeri görülmemiş vurgu çalışmaları tamamen görsel yönleri üzerinde yerleştirildiği İzlenimcilik (özellikle boyama Cézanne) karşısında varlık haline geldi. 1890 Yılında Post-empresyonist ressam ve yazar sanat, Maurice Denis, Neo-Traditionism tanımı başlıklı bildirisini yayınladı. Bu açılış tümceyi modern sanat tarihinin en çok teklif edilen metinlerde biridir: ' bir resim, bir savaş atı, çıplak bir kadın veya bir öykü bir resim önce aslında düz bir yüzeye belirli bir sıraya göre düzenlenmiş renkler içinde kapalı olduğunu unutmayın. ' Denis vurguladı estetik zevk tablo içerisinde bulunabilir oldu, tabi değildir. Britanya formalist sanat teorisi Bloomsbury ressam ve eleştirmeni Roger Fry ve Bloomsbury yazarı Clive Bell tarafından geliştirilmiştir. 1914 Adlı kitabında sanat, Bell formun kendisi duygu iletebilirsiniz önemli form kavramına formüle edilmiştir. Bütün bu hızlı soyut sanat, sanat saf formun yol açtı. Biçimcilik modern sanat geliştirilmesi 1960'larda bu zirveye ABD'li eleştirmen olarak adlandırılan yeni eleştiri olarak Clement Greenberg ve diğerleri, renk alanı resim ve yazı tablomsu soyutlama kendi yazılarında özellikle ulaşıldığında kadar hakim. Tam olarak postmodernizm tarafından meydan için Biçimcilik başladı o zaman öyleydi.